Wat is de groene minnaar? 

Een biologische boerderij die we met mijn man Adrien hebben gemaakt. Er zijn daar aromatische planten, die we vervolgens op de markt brengen in infusie en droge planten voor restauranthouders die het aromatische spectrum van de natuur willen verkennen. We werken met de hand, volgens de terroir, het klimaat en de seizoenen om onze kruidenthee niet te vervormen. 

We beschouwen onszelf niet alleen als producenten, ons werk is vooral dat van plantenmediatoren. Om dit te doen, hebben we een Bookstore -koffie opgezet op de boerderij, waar we workshops, bewustzijn, etc. aanbieden, enz. Waar de smaak van de natuur nuttig kan zijn, proberen we het te verkennen en maken het toegankelijk voor anderen. 

Hoeveel kruidentheeën biedt u aan? 

We cultiveren 47 soorten planten en bieden 8 assemblages, gemaakt als parfums, met hoofdnoten, achtergrondnotities, soms complexe mengsels om het ontvangen idee te breken dat een kruidenthee geen smaak heeft. Onze infusies drukken de bijeenkomst uit van een terroir, een aard en onze knowhow. 

Wanneer en hoe is je verhaal begonnen? 

Adrien en ik ontmoetten elkaar in een militante setting: op een klimaatactiekamp. We namen deel aan een verlangen om de wereld te veranderen, om iets nuttigs te doen, behalve dat we op 30 -jarige leeftijd acties deden, dus het was moeilijk om de impact te zien. Dus we zeiden tegen onszelf dat we moesten beginnen met het transformeren van ons leven, onze gewoonten en het plaatsen van onze energie in een ruimte die ons goed zou doen en die nuttig zou zijn voor anderen. Hij had dit verlangen naar agrarische installatie en ik van een boekhandel koffie. We zeiden tegen onszelf waarom niet!  We hebben onze stedelijke uittocht gedaan en we hebben een project opgezet dat overeenkwam met onze waarden: collectief en open. 

De groene minnaar werd 10 jaar geleden geboren, het is een coöperatieve SCI, met 126 co -eigenaars: vrienden, buren, mensen van het grondgebied die een project wilden verwelkomen als de onze, mensen die boeren landbouw ondersteunen, mensen die van planten houden ... iedereen hier heeft een gelijke stem. We zijn natuurlijk de projectleiders, we doen het werk dagelijks, maar we proberen te communiceren in een netwerk met degenen die onze waarden delen. We vertrouwen daarom op twee pijlers: de natuur enerzijds en mensen anderzijds. 

Leg je je dagelijkse aanpak een beetje uit? Uw verplichtingen? 

We dissociatie niet tussen ons professionele leven en ons persoonlijke leven. We passen dezelfde regels toe op ons werk en ons dagelijks leven. Dit zijn eenvoudige levensregels, autonomie gebaseerd op de seizoenen -cyclus. We volgen natuurlijk licht, temperatuur, stroming van de natuur, zowel voor onze productie, maar ook voor onze gezondheid, onze slaap, ons dieet. 

We zijn nog niet in voedselautonomie - zelfs als we het willen - maar we vertrouwen op lokale synergieën, we ruilen, uitwisselingen met de lokale markttuiners. 

De potten Le Parfait Dit is een goed voorbeeld: toen ik begon met behoud, vroeg ik om advies van de ouderen om conserven te maken. Ze delen graag hun kennis, maar ook hun materialen! De basisdeal is: "Ik geef je potten, je geeft me een ketchup".  Voor mij is de pot een geheel: het behoud van de producten, de seizoensgebondenheid en de duurzaamheid maar ook de uitwisseling: het is een container die circuleert met de inhoud, die smaak en de link overbrengt! 

Voelde je de behoefte aan een terugkeer naar de aarde? 

De stad paste niet langer bij ons. Autonomie, solidariteit, delen, dit alles is veel moeilijker op te zetten in een omgeving waar verbruiksvoorzieningen permanent zijn. Ik associeer ons vertrek met een persoonlijke behoefte aan evenwicht, stilte, maar ook de wens om onze relatie met anderen en tijd te veranderen. Op het platteland zijn we altijd druk, maar op een compleet andere manier. We kwamen terug naar de allereerste stap, die van voedsel, omdat er niet meer essentieel is dan het oogsten van de vruchten van de aarde. 

Wat fascineerde je er het meest in toen je begon? 

Symbolische vergoeding: elke ochtend opstaan ​​en tegen jezelf zeggen: dit is echt mijn taak, ik leef een wakkere droom. Natuurlijk zijn er kleine uitdagingen, problemen om te vestigen, enz., Maar het is niets vergeleken met de rest, in relatie tot de trots die dit leven geeft. Evenmin verwachtte geen dergelijke kwaliteit van sociale relaties. De links zijn intergenerationeel en gebaseerd op wederzijdse hulp en gezelligheid. We zijn er allemaal om een ​​helpende hand te draaien en een drankje te drinken dan samen! 

Uw grootste uitdaging? 

Toen Adrien zijn knie brak.  We hadden ons nooit gerealiseerd dat de limiet uit ons lichaam kon komen. We werden geconfronteerd met een duizelingwekkend probleem: hier is het Santiago de Compostela elke dag, we hebben 10 km op een rij om te knielen als we weidelijk ... we moesten het werkstation aanpassen. We vertrouwden op crowdfunding om fondsen in te zamelen: de chefs hebben ons geholpen, de klanten hebben ons geholpen, ons netwerk heeft ons enorm ondersteund en we zijn erin geslaagd om de functie aan te passen dankzij Toutillo, een cobot (ongeautoriseerde collaboratieve robot) die dient als een menselijke steun om in de langwerpige positie te werken. De natuur is goed veerkrachtig, het is aan ons om dat ook te zijn.  Het vereist veel aanpassingsvermogen, een intieme overtuiging dat het alleen aan ons is om vooruit te gaan!

Je hebt ook een koffie geopend waar je net zoveel komt om je infusies te proeven als te leren en te delen. Kun je ons meer vertellen over dit project? 

Adrien heeft deze gevoeligheid voor planten, ik is voor communicatie. Je kunt veel dingen in het stevige woord plaatsen, inclusief het woord gesloten. Ik wilde het tegenovergestelde: een open boerderij! 

In onze koffie vinden we grote tafels, omdat commensaliteit voor ons uiterst belangrijk is. Net als transmissie: we hebben hier de cultuur van gratis software, we zijn om te delen. Dus we doen workshops, zintuiglijke wandelingen bijvoorbeeld concerten, conferenties, lezingen, maaltijden ... 

Het benadrukken van deze beroepen, om de natuur te ontdekken, om mensen uit te nodigen om zich af te vragen over hun relatie daarmee, het is een eenvoudige daad, zonder vlag en zonder slogan, het is plezier en vreugde als vectoren van een boodschap.

Een souvenir in pot? 

Toen ik begon te bewaren, leerden de ouderen me zoveel. We zien dat de potten een band en duurzaamheid creëren. We wisselen recepten, technieken uit en we vertrekken altijd met een pot jam, gisting, een gehouden onder de arm. Voor mij is het dit transmissiepotentieel dat belangrijk is!